the last few days were sooo full of events that i don't know where to start...
marie "cha cha" (charlotte). french, former gecolien. now on project in togo and on holidays in benin. wonderful:) went to the farm with us and together we fished and went to the marketplace in zinvie. and there - everything you need
hairdresser (i decided to have braids made on sat) - sweet lady braiding my hair quickly, teaching me fon language, stopping from time to time to feed her little baby who was most of the time asleep on the back of her big brother, haidresser's husband offering to marry me, discussions about politics and gri-gri (amulets). if only i liked the braids...:)
in the evening - birhday party of our friend's little brother. lots of people seated on the chairs and sofas in the courtyard, next to a well, first waiting (till midnight, even though invitation was for 22), then lots of food served for every guest, loud loud music and dancing (and for me a good nap on the back of meryas's car:)). nath, meryas and meike were mugged by a couple young "bandits". apparently it happens from time to time so nobody paied much attention to that.
sunday - clients knocking since early morning. working a bit and then off to the beach fidjrose in cotonou. huge waves i played only a little with them. only patrick went deeper. still it was a show to all the passers-by. in benin hardly anyone who doesn't live on a river or lake can swim, so at the beach nobody enters the water. some people are also afraid of mairmades who kidnap men to take them to their kingdom on the bottom of the sea.
monday - bartek arrived!! polish (at last!!!!) photographer taking pictures in benin and togo who promised to shoot something for pho from our project... too much to write for the moment...to be continued...
30 August 2006
COMMENTS WORK AGAIN!!!
due to my messing with the parameters, comments were off for a while but they work again! you are more than welcome to post and post and post :)
27 August 2006
finally
abomey ? the traditional capital of the kingdom of dahomey with a palace of two parallel kings, both blood-loving and building their palaces with clay mixed with palm oil and human blood. even now people from the north dislike those from abomey because a couple hundred years ago people from abomey hunted them to offer their lives to the kings.
csft ? centre de sechage des fruits tropicaux ? the only fair trade thing i could find in benin. they produce dried pineapples and mangos and pineapple juice. very well organized and in cooperation with oxfam in belgium, artisans du monde in france and claro in switzerland. fantastic!
and one more incident, short but meaningful? we were visiting a church where there are paintings on the fence (kind of philadelphian murals) explaining the history of missionaries in benin, when we heard someone shouting that there was an owl under the tree and we had to kill it quickly. and there it was, apparently blessed or ill, cause it barely moved. in spite of our protests and cries, the guy started to throw stones at the poor owl and kill it (i suppose, cause i left after the first strike). it was edmonde who explained me afterwards that it was a witch and if we had not killed it, it would have kill us or at least cursed first. in benin there are two kinds of magic: "magique" or "gri-gri"(???) ? a positive kind of spells, healing and fortunetelling performed by the fa and "sorcellerie" ? dark magic and curses cast by evil witches because of jealousy or simple wickedness. sorcelleurs turn themselves often into birds (most often into owls) or snakes. there are numerous films (produced mostly in nigeria) that show "the reality" of magic. the thing that is often present is the taboo ? almost every family has some kind of a food taboo, meaning that the members of this family can?t eat certain plant of animal. if they do, they can die or have some serious trouble. edmonde?s family is forbidden to eat or even touch a certain species of bird. if they do it, they?ll catch a leprous. hmmm? it?s all really fascinating? and what was an ill owl doing in the plain daylight in a church?s courtyard??
sooo. that?s about what i wrote the last time?
and in the meantime? one of the three cinemas in cotonou ? turned into a church of some modern sect (there are lots and lots of them in benin). a very thin and sad lion in the minizoo. the whole minizoo rather depressing ? cages far too small, food rations far too scarce. and another trip with a friend meaning we had to visit about a million of his friends, professors and cousins.
today it was the dissertation of one of our friends here. he waited for that over 2 years... at the very last moment the university?s authorities wanted to cancel all the dissertations of foreign students (he?s from the ivory coast). fortunatelly, with 3 hours of delay, the jury arrived and he did it! gerard, congrats!!!:)
csft ? centre de sechage des fruits tropicaux ? the only fair trade thing i could find in benin. they produce dried pineapples and mangos and pineapple juice. very well organized and in cooperation with oxfam in belgium, artisans du monde in france and claro in switzerland. fantastic!
and one more incident, short but meaningful? we were visiting a church where there are paintings on the fence (kind of philadelphian murals) explaining the history of missionaries in benin, when we heard someone shouting that there was an owl under the tree and we had to kill it quickly. and there it was, apparently blessed or ill, cause it barely moved. in spite of our protests and cries, the guy started to throw stones at the poor owl and kill it (i suppose, cause i left after the first strike). it was edmonde who explained me afterwards that it was a witch and if we had not killed it, it would have kill us or at least cursed first. in benin there are two kinds of magic: "magique" or "gri-gri"(???) ? a positive kind of spells, healing and fortunetelling performed by the fa and "sorcellerie" ? dark magic and curses cast by evil witches because of jealousy or simple wickedness. sorcelleurs turn themselves often into birds (most often into owls) or snakes. there are numerous films (produced mostly in nigeria) that show "the reality" of magic. the thing that is often present is the taboo ? almost every family has some kind of a food taboo, meaning that the members of this family can?t eat certain plant of animal. if they do, they can die or have some serious trouble. edmonde?s family is forbidden to eat or even touch a certain species of bird. if they do it, they?ll catch a leprous. hmmm? it?s all really fascinating? and what was an ill owl doing in the plain daylight in a church?s courtyard??
sooo. that?s about what i wrote the last time?
and in the meantime? one of the three cinemas in cotonou ? turned into a church of some modern sect (there are lots and lots of them in benin). a very thin and sad lion in the minizoo. the whole minizoo rather depressing ? cages far too small, food rations far too scarce. and another trip with a friend meaning we had to visit about a million of his friends, professors and cousins.
today it was the dissertation of one of our friends here. he waited for that over 2 years... at the very last moment the university?s authorities wanted to cancel all the dissertations of foreign students (he?s from the ivory coast). fortunatelly, with 3 hours of delay, the jury arrived and he did it! gerard, congrats!!!:)
24 August 2006
shit
i've written such a nice post about our trip to abomey but it got lost somwhere in space (due to our brilliant internet connection...). i'm too frustrated to re-write it, sorry.
now back in ab-cal, meike's been suffering for over 10hours as she's having fake braids (totally a la mode here:)) made. it takes ages and ages of pain. keep your fingers crossed for her patience!
now back in ab-cal, meike's been suffering for over 10hours as she's having fake braids (totally a la mode here:)) made. it takes ages and ages of pain. keep your fingers crossed for her patience!
20 August 2006
malaria and crocodile's poop
sooo... our glorious expedition to the north turned out to be a little less glorious than we wanted it to be...
monday- 2hours of waiting for the taxi to savalou to fill. then 6 hours and 200km, pulling over every 400m to try to squeeze in another passenger. even the driver shared his seat with another person. me with high fever - a prelude to my malaria. a flat tyre. and at savalou no place to sleep (it was a festival of mashed nyams, so all the hotels and hostels were full). then a night in a tiny room (love room... rented for hours)... almost no ventilation and still high fever.
tuesday - a walk around savalou. nice breakfest at matty's (a guy we met there) . at noon the fever was back again... we hung around the festival a little and went to dassa. there at the station martial found us, bought me chinine instantly and took to his ouncle's house (big beautiful house at the foot of the highest of the dassa's 41 hills). chinine worked well so i produced a litlle lake noukoué of sweat and went to sleep
wednesday - we went to glazoue. 14 passengers + 2 babies in one peugeot... in glazoue wonderful marketplace with plenty of nyams:) in the afternoon we climbed one of the hills in dassa. beautiful!!!! ate out in the evening and went to sleep...
thursday - long long journey home (travelling further north with malaria wasn't tempting)
friday - lots of work in the office
saturday&sunday - the farm and there: crocodile's poop!!!! right in between two of the ponds. the beast, wants to eat our fish!!! and in the evening...
philipp was making fun as always of leon who's afraid of crocodiles. he said there was one in the pond. philipp was only joking but leon caught this little baby...
monday- 2hours of waiting for the taxi to savalou to fill. then 6 hours and 200km, pulling over every 400m to try to squeeze in another passenger. even the driver shared his seat with another person. me with high fever - a prelude to my malaria. a flat tyre. and at savalou no place to sleep (it was a festival of mashed nyams, so all the hotels and hostels were full). then a night in a tiny room (love room... rented for hours)... almost no ventilation and still high fever.
tuesday - a walk around savalou. nice breakfest at matty's (a guy we met there) . at noon the fever was back again... we hung around the festival a little and went to dassa. there at the station martial found us, bought me chinine instantly and took to his ouncle's house (big beautiful house at the foot of the highest of the dassa's 41 hills). chinine worked well so i produced a litlle lake noukoué of sweat and went to sleep
wednesday - we went to glazoue. 14 passengers + 2 babies in one peugeot... in glazoue wonderful marketplace with plenty of nyams:) in the afternoon we climbed one of the hills in dassa. beautiful!!!! ate out in the evening and went to sleep...
thursday - long long journey home (travelling further north with malaria wasn't tempting)
friday - lots of work in the office
saturday&sunday - the farm and there: crocodile's poop!!!! right in between two of the ponds. the beast, wants to eat our fish!!! and in the evening...
philipp was making fun as always of leon who's afraid of crocodiles. he said there was one in the pond. philipp was only joking but leon caught this little baby...
13 August 2006
off-north
first a few promised words about songhai - a huge farm owned and run by a ngo. teachinig and instructing people on agriculture of all sorts. farm itself has all - fields with any plant you can think of, workshop where the necessary machines are constructed, a foundry to recycle old elements, fish ponds, lots of animals, production of palm and arachid oil, juice, cashews and many many more. water waste recycled with hiacynth. hiacynth then burned to make natural gas and energy for the farm. in general- a bit scary with the dimensions but fascinating with the system of recycle and multiple use of everything.
and now (after having fished well this early morning:)) i'm going north with meike. no special plan. i want to see the river of niger, so if everything goes well, we'll reach the very north border of benin. keep your fingers crossed:)
and now (after having fished well this early morning:)) i'm going north with meike. no special plan. i want to see the river of niger, so if everything goes well, we'll reach the very north border of benin. keep your fingers crossed:)
lots and lots in polish = RAPORT PAH
finally, lots and lots in polish for it's the most beautiful language in the world. sorry for those who don't speak it. in brief, it's the raport i had to write for PHO.
milej dlugiej lektury i cierpliwosci zycze:)
I Region
1. Spolecznosc lokalna
Po marcowych wyborach w Beninie panuje haslo ?changement", czyli zmiana. Prezydent Yai Boni pojawia sie w telewizji przy okazji najrozniejszych drobnych wydarzen i wszedzie mowi sie o zmianach. Trudno powiedziec teraz, czy faktycznie cos sie zmienia i czy zmienia sie na lepsze, ale ludzie wydaja sie zadowoleni i pelni optymizmu. Kraj nie jest w dobrym stanie po dlugich rzadach Kerekou, ktory zostawil po sobie przede wszystkim ogromna korupcje, ale jest nadzieja na zmiany.
Abomey-Calavi stanowi faktycznie przedmiescia szybko rosnacego Cotonou, glownego miasta Beninu, wiekszego nawet od stolicy, Porto Novo. To miasteczko studenckie, ktorego glownym osrodkiem jest duzy campus uniwersytetu (Université d?Abomey-Calavi). Wiekszosc studentow, podobnie zreszta jak mieszkancow Cotonou, pochodzi z innych czesci kraju. Prawie nie spotyka sie ludzi, ktorzy mowia, ze pochodza z Cotonou. Campus jest rozlegly i obejmuje wiele roznych wydzialow. Szczegolnie ciekawe jest zaplecze jesli chodzi o rolnictwo i hodowle. Uniwerytet ma swoja wlasna mala farme i kilka innych zabudowan i poletek, gdzie studenci moga eksperymentowac i odbywac staze.
Wydaje sie, ze warunki zycia w Abomey-Calavi i w campusie sa dobre. Kwitnie maly handel. Glownym problemem tutaj jest brak pracy dla studentow. Studia sa bardzo zajmujace i wymagajace czasowo, wiec trudno jest znalezc odpowiednia prace. Trudno tez o oprace dla absolwentow, niezaleznie od kierunku. Powaznym problemem sa tez smieci i zanieczyszczenia. Motory i samochody produkuja ogromne ilosci spalin, a smieci sa najczesciej wyrzucane prosto na ulice. Zatyka sie nimi dziury w drogach (wiekszosc ulic to drogi gruntowe) i gromadzi w haldach obok ulic, gdzie laza po nich krowy i swinie. Wyraznie brakuje systemu oczyszczania miasta i wysypisk. Nawet organizacja, ktora zajmuje sie zbieraniem i wywozniem smieci w Abomey-Calavi, skladuje je po prostu na brzegu jeziora.
Jesli chodzi o wioski polozone nieco dalej od Cotonou, jak Kpotome, problemow jest wiecej. Nie w kazdej wiosce jest dostep do wody pitnej, co zmusza ludzi do podrozy do wiekszych osrodkow. Powaznym problemem jest tez fakt, ze nadal wiele dziewczynek nie chodzi do szkoly. W malych wioskach wyraznie widac przewage chlopcow wsrod uczniow. Jest to spowodowane glownie czynnikami ekonomicznymi - juz bardzo male dziewczynki pomagaja rodzicom sprzedawac na straganach albo chodza po okolicy z towarami na glowie, sprzedajac je w okolicznych domach. Obecnie w calym Cotonou widac billboardy akcji m.in. UNICEFU ?Toutes les filles a l?ecole" (Wszystkie dziewczynki do szkoly).
Duzo osob choruje tutaj na malarie. W miescie opieka lekarska jest raczej dobra, wiec nie jest to tu choroba smiertelna, ale nadal dotyka bardzo wiele osob. Wlasnie skonczyl sie ?Tydzien solidarnosci saniternej", w ramach ktorego zbierano pieniadze na moskitiery dla kobiet w ciazy. W okregu Zinvie (do ktorego nalezy Kpotome) opieka medyczna jest zapewniona przez szpital w Zinvie Fenji i przychodnie prowadzona przez siostry z Zakonu sw. Kamila. Siostry zajmuja sie glownie szczepieniami dla dzieci, nauka higieny, opieka nad kobietami w ciazy i walka z niedozywieniem dzieci, ktore jest powaznym problemem w Zinvie. Powszechnosc chorob wsrod dzieci mozna tez poznac po tym, ze wiele osob nosi charakterystyczna skaryfikacje - jedno ciecie na lewym policzku. To abikou, czyli osoby, ktore duzo chorowaly w dziecinstwie, czesto byly bliskie smierci i w ramach zabiegu czesciowo leczniczego, czesciowo magicznego zostaly naciete na policzku, a w rane wtarto lekarstwo.
W wioskach mozna nadal obserwowac wiele zwyczajow i tradycji. Przy wjezdzie do kazdej wioski jest fetysz voudun (voo doo). Male fetysze, symbolizujace czesto zmarlych stawia sie obok domu, dla ochrony. Od czasu do czasu i podczas dni swiatecznych (jak 1 sierpnia - Swieto Niepodleglosci) po ulicach wiosek i miast kreca sie zongbeton (duchy wywodzace sie z tradycji voudun - postacie przykryte kloszem ze slomy tanczace i krecace sie wokol). Jako ze zongbetou przynaleza do swiata umarlych, ludzie sie ich troche boja. Kobietom nie wolno ich dotknac. Inna rzecza, ktora rzuca sie w oczy podczas wizyt w wioskach, jest protokol dotyczacy wizyt. Za kazdym razem goscie sa zapraszani do srodka, czestowani woda, ktorej nie mozna odmowic bez powaznego obrazenia gospodarza oraz czestowani czym sie da. Zaproszenia nie mozna odmowic, bo inaczej obrazi sie zapraszajacego. Czesto trzeba tez odwiedzic sasiadow, zeby nie budzic u nikogo zazdrosci. Niezwykle ciekawe sa tez wszystkie ceremonie. Mielismy okazje wziac udzial w kilku (rowniez w pogrzebie delegata naszej wioski). Dla mnie niezwykle ciekawe jest ogladanie, jak tradycyjne zwyczaje mieszaja sie z nowoczesnoscia. Podczas obchodow Dnia Niepodleglosci w okregu Zinvie prawie wszyscy uczestnicy nosili tradycyjne stroje (le bomba), wszedzie krecily sie zongbeton i mozna bylo ogladac pokazy lokalnych grup tanecznych. Jeden z tancerzy podczas tanca opowiadajacego historie polowania mial na glowie przyczepiona latarke, a inny tancerz, poruszajacy sie na dlugich szczudlach, nosil maske Batmana.
2. Moje warunki zycia
Staz odbywa sie w Abomey-Calavi lezacym na przedmiesciach Cotonou, gdzie glownym osrodkiem jest duzy campus uniwersytetu. Miasteczko ma dobre poloczenia z Cotonou, dzieki systemowi taksowek i zem (taksowkarzy na motorach i motorynkach). Podroz do centrum trwa ok 20 min. W okolicy mieszkaja glownie studenci.
Biuro Pantodon znajduje sie w nieduzym podworzu, odgrodzonym brama od ulicy. Przylega do niego siedem dwupokojowych mieszkan (jedno nalezy do Martiala, dyrektora Pantodon, drugie to biuro i nasz pokoj). Mieszkancy dziela studnie, kran z pitna woda (oplacany u jednego z mieszkancow) i 2 toalety. Maja opracowany system zmian przy sprzataniu podworza i toalet.
Mieszkam w pokoju przylegajacym bezposrednio do biura Pantodon i mieszkania Martiala. Mieszkaja tam (w dwoch pokojach z kuchnia) Martial z zona Norliette i miesieczna corka - Peace; Doris, 19-letnia dziewczyna zatrudniona na czas wakacji do pomocy przy dziecku; Marie, dziewczynka zajmujaca sie domem oraz Damien, Francuz, wspolzalozyciel Pantodon. Dziele pokoj z Meike, stazystka z Niemiec. Trzeci stazysta, Patrick, mieszka u trzeciego z zalozycieli Pantodon, nieco dalej. Nasz pokoj jest prosty i wygodny. Spimy na materacach pod moskitiera. Mamy wentylator. Do pokoju przylega lazienka z otworem w dachu i odplywem wody. Wode nosimy ze studni znajdujacej sie na podworzu i myjemy sie przy uzyciu wiadra i miski.
Wieczorny posilek jemy zwykle z rodzina Martiala, a pozostale przygotowujemy same albo jemy w ktoryms z licznych maquis (barow-straganow) w okolicy. Nasze podstawowe pozywienie to pâte, czyli rodzaj gestej papki z manioku lub kukurydzy z sosem z warzyw, ryba i ostrymi przyprawami. Ogolnie jemy to, co wszyscy. Nie mam zadnych problemow zoladkowych.
Transport nie jest problemem w okolicy. Pantodon posiada samochod, a taksowki i zem pozwalaja dotrzec wszedzie. Z Internetu mozna korzystac w kafejce niedaleko biura. Lacze jest wolne, ale wystarcza, zeby korzystac z Internetu bez problemow. W biurze Pantodon nie ma dostepu do Intenetu, ale sa dwa komputery, drukarka i telefon.
W weekendy jezdzimy zwykle na nalezaca do Pantodon farme ryb, ktora znajduje sie w malej wiosce, Kpotome, ok 25 km od Abomey-Calavi. Na farmie bierzemy udzial w lowieniu i sortowaniu ryb i innych niezbednych pracach. Na farmie nie ma pradu ani biezacej wody. Myjemy sie w wodzie ze stawow, wode pitna przywozimy z wiekszej wsi, kilka kilometrow dalej. Spimy na matach pod moskitiera. Posilki jemy razem z Leonem (strozem farmy) i jego rodzina.
II Projekt
1. Organizacja lokalna
PANTODON-Entreprise to przedsiebiorstwo dzialajace rownolegle z CREDI-ONG, organizacja pozarzadowa. Oba przedsiewziecia sa prowadzone przez Beninczykow, Martiala Kouderin i Meryasa Kouton oraz Francuza, Damien Martin. Pantodon zajmuje sie przede wszystkim hodowla ryb - akwariowych i alimentacyjnych. Dodatkowo Pantodon sprzedaje akwaria i pokarm dla ryb. Jako ze hodowla ryb dobiero rusza, obecnie glownym zrodlem dochodow jest punkt uslug komputerowych prowadzony w biurze. Do jego obslugi zatrudniona jest Nathalie. Z uslug (glownie wprowadzania recznie pisanych tekstow oraz drukowania) korzystaja przede wszystkim studenci. W biurze sprzedaje sie rowniez lod, chlodzona wode, sok z ananasa i bissap (mrozony napoj z hibiskusa). W okolicy niewiele osob moze sobie pozwolic na lodowke.
Dzialalnosc Pantodon odbywa sie w kilku miejcach. Biuro znajduje sie w Abomey-Calavi, a farma, gdzie hodowane sa ryby przeznaczone do spozycia, polozona jest ok 25 km dalej, w wiosce Kpotome. Jest prowadzona przez zatrudnionego przez Pantodon stroza - Leona, ktory mieszka tam razem z rodzina. Pomaga mu Phillip, mlody chlopak zatrudniony na czas wakacji. Ryby akwariowe sa hodowane w rodzinnym domu Maritala w Dangbo, niedaleko Porto Novo.
CREDI-ONG (Regionalne Centrum Badan i Edukacji dla Zinegrowanego Rozwoju) zajmuje sie organizowaniem szkolen dla mieszkancow Kpotome i okolicznych wiosek w okregu Zinvie. CREDI wspolpracuje ze szkola podstawowa w Zinvie-Zoume, gdzie organizowane sa spotkania. Ostatnie szkolenie dotyczylo wykorzystania energii slonecznej. Cieszylo sie duzym zainteresowaniem i wypadlo bardzo dobrze. CREDI zajmuje sie rowniez promocja przedsiewziec zwiazanych z rolnictwem i hodowla ryb w regionie.
2. Przebieg projektu
Moj staz polega na stworzeniu oferty pobytu w ramach solidarnej turystyki na farmie w Kpotome. W tym celu nasza grupa (troje stazystow Geco i Edmonde, studentka turystyki na Uniwerytecie w Abomey-Calavi, na stazu w Pantodon) ma zbadac obecne oferty zrownowazonej turystyki w Beninie, ocenic zasoby i walory farmy i okregu Zinvie oraz przygotowac oferte pobytu na farmi razem z projektem niezbednych inwestycji.
Przez pierwszy miesiac pracowalismy nad definicja solidarnej turystyki, standardami, ktorymi chcemy sie kierowac i naszymi pomyslami. Zbadalismy rowniez obecnie dostepne oferty tego typu podrozy i pobytow w Beninie. Odbylismy wiele spotkan z lokalnymi dzialaczami oraz pracownikami stowarzyszen i agencji zwiazanych z solidarna turystyka oraz ekoturystyka. Mamy dluga liste uzytecznych kontaktow. Zwiedzilismy tez Ouidah i Ganvie, dwie glowne atrakcje turystyczne Beninu, szukajac kontaktow i pomyslow na pokazanie ich nieco inaczej niz standardowy obraz prezentowany zachodnim turystom. Spedzilismy rowniez kilka dni na poznawaniu okregu Zinvie, do ktorego nalezy Kpotome. Odbylismy spotkania z przewodniczacym okregu i wieloma innymi osobami zaangazowanymi w zycie spolecznosci. Udalo nam sie rowniez odkryc mityczna historie pierwszej wioski w okregu.
Praca w zespole przebiega bardzo dobrze. Pierwsze spotkania byly trudne, poniewaz kazdy z czlonkow zespolu to silna i niezalezna osobowosc, ale wypracowalismy dobra organizacje pracy i skuteczna komunikacje, wiec obecnie praca przebiega sprawnie i w milej atmosferze. Wspolpraca z beninska studenkta rowniez wymagala przepracowania kilku zagadnien wynikajacych z roznic kulturowych (jak traktowanie czasu i punktualnosc), ale obecnie zespol dziala bardzo dobrze. Nasi opiekunowie stazu sa bardzo zyczliwi, a ich pomoc w poznawaniu spolecznosci nieoceniona.
Wszyscy stazysci sa bardzo zaangazowani w projekt. Osobiscie uwazam, ze jest cenny nie tylko jako wzbogacenie dzialalnosci Pantodon, ale tez z kilku innych wzgledow. Po pierwsze na pewno przyczyni sie do rozwoju Kpotome i calego okregu Zinvie. Po drugie, idea solidarnej turystyki nie jest jeszcze rozpowszechniona w Beninie, gdzie ciagle dominuje turystyka luksusowa. Spotykamy jednak coraz wiecej ludzi, ktorym podoba sie ta nowa perspektywa - i od strony mieszkancow regionow turystycznych i od strony samych turystow. Mysle, ze nasza dzialalnosc przyczyni sie do rozpowszechnienia tej idei i byc moze, powstania kolejnych przedsiewziec zrownowazonej turystyki. Nie bez znaczenia jest tez udzial w stazu Edmonde, ktora na studiach miala do czynienia wylacznie z masowa turystyka i na poczatku miala problemy ze zrozumieniem sensu slidarnej turystyki, a teraz jest jej glowna zwolenniczka. Projekt przyniesie tez wiele korzysci, jesli chodzi o samych turystow, ktorzy podczas pobytu na farmie beda mieli okazje poznac prawdziwe zycie spolecznosci i zweryfikowac swoje przekonania na temat afrykanskiej wioski.
Juz sam nasz pobyt tutaj przynosci korzysci jesli chodzi o edukacje rozwojowa. Nie chodzi tylko o to, czego sie tu uczymy na temat kultury Beninu i funkcjonowania kraju rozwijajacego sie. Mysle, ze lamiemy tez wiele stereotypow z drugiej strony. Nasi sasiedzi ze zdziwieniem odkrywaja, ze w Polsce tez sa studnie i ze Europejczycy potrafia prac w reku. Nawet fakt, ze idziemy pieszo droga albo ze nosze spodnice z kawalka plotna, jak wszystkie kobietu tutaj, budzi zdumienie i mysle, ze zmienia troche wyobrazenia spotkanych przez nas ludzi na temat Europy i jej mieszkancow. Mysle, ze to naprawde cenny wklad. Podejscie do yovo - bialych ludzi, w jakim sie spotykamy tutaj, jest naprawde trudne do zaakceptowania. Wszedzie jestesmy osrodkiem zainteresowania, wszyscy chca zaprosic do siebie, odwiedzic, miec nasz numer telefonu. Czasami jest to po prostu goscinnosc, ale tez czesto jest to chec pokazania sasiadom, ze ma sie przyjaciol-yovo, bo to przynosi prestiz, niezaleznie od tego, kim naprawde jest ten yovo. Bo yovo to prestiz i kazdy yovo jest bogaty. Dziewczyny czesto dostaja oferty malzenstwa, razem z pytaniem, czy jesli Beninczyk wyjdzie za Europejke, to czy dostanie obywatelstwo. Bardzo wielu ludzi jest przekonanych, ze tylko Europa to bogactwo i dobrobyt. Mam nadzieje, ze spotkania z nami przyczyniaja sie choc troche do zmiany falszywych wyobrazen na temat Europy.
milej dlugiej lektury i cierpliwosci zycze:)
I Region
1. Spolecznosc lokalna
Po marcowych wyborach w Beninie panuje haslo ?changement", czyli zmiana. Prezydent Yai Boni pojawia sie w telewizji przy okazji najrozniejszych drobnych wydarzen i wszedzie mowi sie o zmianach. Trudno powiedziec teraz, czy faktycznie cos sie zmienia i czy zmienia sie na lepsze, ale ludzie wydaja sie zadowoleni i pelni optymizmu. Kraj nie jest w dobrym stanie po dlugich rzadach Kerekou, ktory zostawil po sobie przede wszystkim ogromna korupcje, ale jest nadzieja na zmiany.
Abomey-Calavi stanowi faktycznie przedmiescia szybko rosnacego Cotonou, glownego miasta Beninu, wiekszego nawet od stolicy, Porto Novo. To miasteczko studenckie, ktorego glownym osrodkiem jest duzy campus uniwersytetu (Université d?Abomey-Calavi). Wiekszosc studentow, podobnie zreszta jak mieszkancow Cotonou, pochodzi z innych czesci kraju. Prawie nie spotyka sie ludzi, ktorzy mowia, ze pochodza z Cotonou. Campus jest rozlegly i obejmuje wiele roznych wydzialow. Szczegolnie ciekawe jest zaplecze jesli chodzi o rolnictwo i hodowle. Uniwerytet ma swoja wlasna mala farme i kilka innych zabudowan i poletek, gdzie studenci moga eksperymentowac i odbywac staze.
Wydaje sie, ze warunki zycia w Abomey-Calavi i w campusie sa dobre. Kwitnie maly handel. Glownym problemem tutaj jest brak pracy dla studentow. Studia sa bardzo zajmujace i wymagajace czasowo, wiec trudno jest znalezc odpowiednia prace. Trudno tez o oprace dla absolwentow, niezaleznie od kierunku. Powaznym problemem sa tez smieci i zanieczyszczenia. Motory i samochody produkuja ogromne ilosci spalin, a smieci sa najczesciej wyrzucane prosto na ulice. Zatyka sie nimi dziury w drogach (wiekszosc ulic to drogi gruntowe) i gromadzi w haldach obok ulic, gdzie laza po nich krowy i swinie. Wyraznie brakuje systemu oczyszczania miasta i wysypisk. Nawet organizacja, ktora zajmuje sie zbieraniem i wywozniem smieci w Abomey-Calavi, skladuje je po prostu na brzegu jeziora.
Jesli chodzi o wioski polozone nieco dalej od Cotonou, jak Kpotome, problemow jest wiecej. Nie w kazdej wiosce jest dostep do wody pitnej, co zmusza ludzi do podrozy do wiekszych osrodkow. Powaznym problemem jest tez fakt, ze nadal wiele dziewczynek nie chodzi do szkoly. W malych wioskach wyraznie widac przewage chlopcow wsrod uczniow. Jest to spowodowane glownie czynnikami ekonomicznymi - juz bardzo male dziewczynki pomagaja rodzicom sprzedawac na straganach albo chodza po okolicy z towarami na glowie, sprzedajac je w okolicznych domach. Obecnie w calym Cotonou widac billboardy akcji m.in. UNICEFU ?Toutes les filles a l?ecole" (Wszystkie dziewczynki do szkoly).
Duzo osob choruje tutaj na malarie. W miescie opieka lekarska jest raczej dobra, wiec nie jest to tu choroba smiertelna, ale nadal dotyka bardzo wiele osob. Wlasnie skonczyl sie ?Tydzien solidarnosci saniternej", w ramach ktorego zbierano pieniadze na moskitiery dla kobiet w ciazy. W okregu Zinvie (do ktorego nalezy Kpotome) opieka medyczna jest zapewniona przez szpital w Zinvie Fenji i przychodnie prowadzona przez siostry z Zakonu sw. Kamila. Siostry zajmuja sie glownie szczepieniami dla dzieci, nauka higieny, opieka nad kobietami w ciazy i walka z niedozywieniem dzieci, ktore jest powaznym problemem w Zinvie. Powszechnosc chorob wsrod dzieci mozna tez poznac po tym, ze wiele osob nosi charakterystyczna skaryfikacje - jedno ciecie na lewym policzku. To abikou, czyli osoby, ktore duzo chorowaly w dziecinstwie, czesto byly bliskie smierci i w ramach zabiegu czesciowo leczniczego, czesciowo magicznego zostaly naciete na policzku, a w rane wtarto lekarstwo.
W wioskach mozna nadal obserwowac wiele zwyczajow i tradycji. Przy wjezdzie do kazdej wioski jest fetysz voudun (voo doo). Male fetysze, symbolizujace czesto zmarlych stawia sie obok domu, dla ochrony. Od czasu do czasu i podczas dni swiatecznych (jak 1 sierpnia - Swieto Niepodleglosci) po ulicach wiosek i miast kreca sie zongbeton (duchy wywodzace sie z tradycji voudun - postacie przykryte kloszem ze slomy tanczace i krecace sie wokol). Jako ze zongbetou przynaleza do swiata umarlych, ludzie sie ich troche boja. Kobietom nie wolno ich dotknac. Inna rzecza, ktora rzuca sie w oczy podczas wizyt w wioskach, jest protokol dotyczacy wizyt. Za kazdym razem goscie sa zapraszani do srodka, czestowani woda, ktorej nie mozna odmowic bez powaznego obrazenia gospodarza oraz czestowani czym sie da. Zaproszenia nie mozna odmowic, bo inaczej obrazi sie zapraszajacego. Czesto trzeba tez odwiedzic sasiadow, zeby nie budzic u nikogo zazdrosci. Niezwykle ciekawe sa tez wszystkie ceremonie. Mielismy okazje wziac udzial w kilku (rowniez w pogrzebie delegata naszej wioski). Dla mnie niezwykle ciekawe jest ogladanie, jak tradycyjne zwyczaje mieszaja sie z nowoczesnoscia. Podczas obchodow Dnia Niepodleglosci w okregu Zinvie prawie wszyscy uczestnicy nosili tradycyjne stroje (le bomba), wszedzie krecily sie zongbeton i mozna bylo ogladac pokazy lokalnych grup tanecznych. Jeden z tancerzy podczas tanca opowiadajacego historie polowania mial na glowie przyczepiona latarke, a inny tancerz, poruszajacy sie na dlugich szczudlach, nosil maske Batmana.
2. Moje warunki zycia
Staz odbywa sie w Abomey-Calavi lezacym na przedmiesciach Cotonou, gdzie glownym osrodkiem jest duzy campus uniwersytetu. Miasteczko ma dobre poloczenia z Cotonou, dzieki systemowi taksowek i zem (taksowkarzy na motorach i motorynkach). Podroz do centrum trwa ok 20 min. W okolicy mieszkaja glownie studenci.
Biuro Pantodon znajduje sie w nieduzym podworzu, odgrodzonym brama od ulicy. Przylega do niego siedem dwupokojowych mieszkan (jedno nalezy do Martiala, dyrektora Pantodon, drugie to biuro i nasz pokoj). Mieszkancy dziela studnie, kran z pitna woda (oplacany u jednego z mieszkancow) i 2 toalety. Maja opracowany system zmian przy sprzataniu podworza i toalet.
Mieszkam w pokoju przylegajacym bezposrednio do biura Pantodon i mieszkania Martiala. Mieszkaja tam (w dwoch pokojach z kuchnia) Martial z zona Norliette i miesieczna corka - Peace; Doris, 19-letnia dziewczyna zatrudniona na czas wakacji do pomocy przy dziecku; Marie, dziewczynka zajmujaca sie domem oraz Damien, Francuz, wspolzalozyciel Pantodon. Dziele pokoj z Meike, stazystka z Niemiec. Trzeci stazysta, Patrick, mieszka u trzeciego z zalozycieli Pantodon, nieco dalej. Nasz pokoj jest prosty i wygodny. Spimy na materacach pod moskitiera. Mamy wentylator. Do pokoju przylega lazienka z otworem w dachu i odplywem wody. Wode nosimy ze studni znajdujacej sie na podworzu i myjemy sie przy uzyciu wiadra i miski.
Wieczorny posilek jemy zwykle z rodzina Martiala, a pozostale przygotowujemy same albo jemy w ktoryms z licznych maquis (barow-straganow) w okolicy. Nasze podstawowe pozywienie to pâte, czyli rodzaj gestej papki z manioku lub kukurydzy z sosem z warzyw, ryba i ostrymi przyprawami. Ogolnie jemy to, co wszyscy. Nie mam zadnych problemow zoladkowych.
Transport nie jest problemem w okolicy. Pantodon posiada samochod, a taksowki i zem pozwalaja dotrzec wszedzie. Z Internetu mozna korzystac w kafejce niedaleko biura. Lacze jest wolne, ale wystarcza, zeby korzystac z Internetu bez problemow. W biurze Pantodon nie ma dostepu do Intenetu, ale sa dwa komputery, drukarka i telefon.
W weekendy jezdzimy zwykle na nalezaca do Pantodon farme ryb, ktora znajduje sie w malej wiosce, Kpotome, ok 25 km od Abomey-Calavi. Na farmie bierzemy udzial w lowieniu i sortowaniu ryb i innych niezbednych pracach. Na farmie nie ma pradu ani biezacej wody. Myjemy sie w wodzie ze stawow, wode pitna przywozimy z wiekszej wsi, kilka kilometrow dalej. Spimy na matach pod moskitiera. Posilki jemy razem z Leonem (strozem farmy) i jego rodzina.
II Projekt
1. Organizacja lokalna
PANTODON-Entreprise to przedsiebiorstwo dzialajace rownolegle z CREDI-ONG, organizacja pozarzadowa. Oba przedsiewziecia sa prowadzone przez Beninczykow, Martiala Kouderin i Meryasa Kouton oraz Francuza, Damien Martin. Pantodon zajmuje sie przede wszystkim hodowla ryb - akwariowych i alimentacyjnych. Dodatkowo Pantodon sprzedaje akwaria i pokarm dla ryb. Jako ze hodowla ryb dobiero rusza, obecnie glownym zrodlem dochodow jest punkt uslug komputerowych prowadzony w biurze. Do jego obslugi zatrudniona jest Nathalie. Z uslug (glownie wprowadzania recznie pisanych tekstow oraz drukowania) korzystaja przede wszystkim studenci. W biurze sprzedaje sie rowniez lod, chlodzona wode, sok z ananasa i bissap (mrozony napoj z hibiskusa). W okolicy niewiele osob moze sobie pozwolic na lodowke.
Dzialalnosc Pantodon odbywa sie w kilku miejcach. Biuro znajduje sie w Abomey-Calavi, a farma, gdzie hodowane sa ryby przeznaczone do spozycia, polozona jest ok 25 km dalej, w wiosce Kpotome. Jest prowadzona przez zatrudnionego przez Pantodon stroza - Leona, ktory mieszka tam razem z rodzina. Pomaga mu Phillip, mlody chlopak zatrudniony na czas wakacji. Ryby akwariowe sa hodowane w rodzinnym domu Maritala w Dangbo, niedaleko Porto Novo.
CREDI-ONG (Regionalne Centrum Badan i Edukacji dla Zinegrowanego Rozwoju) zajmuje sie organizowaniem szkolen dla mieszkancow Kpotome i okolicznych wiosek w okregu Zinvie. CREDI wspolpracuje ze szkola podstawowa w Zinvie-Zoume, gdzie organizowane sa spotkania. Ostatnie szkolenie dotyczylo wykorzystania energii slonecznej. Cieszylo sie duzym zainteresowaniem i wypadlo bardzo dobrze. CREDI zajmuje sie rowniez promocja przedsiewziec zwiazanych z rolnictwem i hodowla ryb w regionie.
2. Przebieg projektu
Moj staz polega na stworzeniu oferty pobytu w ramach solidarnej turystyki na farmie w Kpotome. W tym celu nasza grupa (troje stazystow Geco i Edmonde, studentka turystyki na Uniwerytecie w Abomey-Calavi, na stazu w Pantodon) ma zbadac obecne oferty zrownowazonej turystyki w Beninie, ocenic zasoby i walory farmy i okregu Zinvie oraz przygotowac oferte pobytu na farmi razem z projektem niezbednych inwestycji.
Przez pierwszy miesiac pracowalismy nad definicja solidarnej turystyki, standardami, ktorymi chcemy sie kierowac i naszymi pomyslami. Zbadalismy rowniez obecnie dostepne oferty tego typu podrozy i pobytow w Beninie. Odbylismy wiele spotkan z lokalnymi dzialaczami oraz pracownikami stowarzyszen i agencji zwiazanych z solidarna turystyka oraz ekoturystyka. Mamy dluga liste uzytecznych kontaktow. Zwiedzilismy tez Ouidah i Ganvie, dwie glowne atrakcje turystyczne Beninu, szukajac kontaktow i pomyslow na pokazanie ich nieco inaczej niz standardowy obraz prezentowany zachodnim turystom. Spedzilismy rowniez kilka dni na poznawaniu okregu Zinvie, do ktorego nalezy Kpotome. Odbylismy spotkania z przewodniczacym okregu i wieloma innymi osobami zaangazowanymi w zycie spolecznosci. Udalo nam sie rowniez odkryc mityczna historie pierwszej wioski w okregu.
Praca w zespole przebiega bardzo dobrze. Pierwsze spotkania byly trudne, poniewaz kazdy z czlonkow zespolu to silna i niezalezna osobowosc, ale wypracowalismy dobra organizacje pracy i skuteczna komunikacje, wiec obecnie praca przebiega sprawnie i w milej atmosferze. Wspolpraca z beninska studenkta rowniez wymagala przepracowania kilku zagadnien wynikajacych z roznic kulturowych (jak traktowanie czasu i punktualnosc), ale obecnie zespol dziala bardzo dobrze. Nasi opiekunowie stazu sa bardzo zyczliwi, a ich pomoc w poznawaniu spolecznosci nieoceniona.
Wszyscy stazysci sa bardzo zaangazowani w projekt. Osobiscie uwazam, ze jest cenny nie tylko jako wzbogacenie dzialalnosci Pantodon, ale tez z kilku innych wzgledow. Po pierwsze na pewno przyczyni sie do rozwoju Kpotome i calego okregu Zinvie. Po drugie, idea solidarnej turystyki nie jest jeszcze rozpowszechniona w Beninie, gdzie ciagle dominuje turystyka luksusowa. Spotykamy jednak coraz wiecej ludzi, ktorym podoba sie ta nowa perspektywa - i od strony mieszkancow regionow turystycznych i od strony samych turystow. Mysle, ze nasza dzialalnosc przyczyni sie do rozpowszechnienia tej idei i byc moze, powstania kolejnych przedsiewziec zrownowazonej turystyki. Nie bez znaczenia jest tez udzial w stazu Edmonde, ktora na studiach miala do czynienia wylacznie z masowa turystyka i na poczatku miala problemy ze zrozumieniem sensu slidarnej turystyki, a teraz jest jej glowna zwolenniczka. Projekt przyniesie tez wiele korzysci, jesli chodzi o samych turystow, ktorzy podczas pobytu na farmie beda mieli okazje poznac prawdziwe zycie spolecznosci i zweryfikowac swoje przekonania na temat afrykanskiej wioski.
Juz sam nasz pobyt tutaj przynosci korzysci jesli chodzi o edukacje rozwojowa. Nie chodzi tylko o to, czego sie tu uczymy na temat kultury Beninu i funkcjonowania kraju rozwijajacego sie. Mysle, ze lamiemy tez wiele stereotypow z drugiej strony. Nasi sasiedzi ze zdziwieniem odkrywaja, ze w Polsce tez sa studnie i ze Europejczycy potrafia prac w reku. Nawet fakt, ze idziemy pieszo droga albo ze nosze spodnice z kawalka plotna, jak wszystkie kobietu tutaj, budzi zdumienie i mysle, ze zmienia troche wyobrazenia spotkanych przez nas ludzi na temat Europy i jej mieszkancow. Mysle, ze to naprawde cenny wklad. Podejscie do yovo - bialych ludzi, w jakim sie spotykamy tutaj, jest naprawde trudne do zaakceptowania. Wszedzie jestesmy osrodkiem zainteresowania, wszyscy chca zaprosic do siebie, odwiedzic, miec nasz numer telefonu. Czasami jest to po prostu goscinnosc, ale tez czesto jest to chec pokazania sasiadom, ze ma sie przyjaciol-yovo, bo to przynosi prestiz, niezaleznie od tego, kim naprawde jest ten yovo. Bo yovo to prestiz i kazdy yovo jest bogaty. Dziewczyny czesto dostaja oferty malzenstwa, razem z pytaniem, czy jesli Beninczyk wyjdzie za Europejke, to czy dostanie obywatelstwo. Bardzo wielu ludzi jest przekonanych, ze tylko Europa to bogactwo i dobrobyt. Mam nadzieje, ze spotkania z nami przyczyniaja sie choc troche do zmiany falszywych wyobrazen na temat Europy.
11 August 2006
quiditmieux+songhai=activism!!!
today at porto novo (the capital, smaller than cotonou)
QUIDITMIEUX - about 20 women making theatre, sensizing other women, trying to educate through theatre. in 1997, partly by accident, they started to produce things made of plastic bags (it's huge problem in benin. they are everywhere...). they collected the bags in the streets, washed them, cut them into stripes and used as a thread to produce bags, hats, dolls, even clothing. they received quite a few prizes and grants. they still work and make theatre
SONGHAI - a huge farm in porto novo. they do everything... /to be continued - got to go... tomorrow it's the farm:))))/
QUIDITMIEUX - about 20 women making theatre, sensizing other women, trying to educate through theatre. in 1997, partly by accident, they started to produce things made of plastic bags (it's huge problem in benin. they are everywhere...). they collected the bags in the streets, washed them, cut them into stripes and used as a thread to produce bags, hats, dolls, even clothing. they received quite a few prizes and grants. they still work and make theatre
SONGHAI - a huge farm in porto novo. they do everything... /to be continued - got to go... tomorrow it's the farm:))))/
06 August 2006
here and now
this morning i took a look at the blog and realised that actually there is very little about my life here. so i'll write some more about benin in general soon (yesterday we attended a funeral ceremony in our village - extremely interesting!!!) but for now let me write a few words about what's really going on for me.
i'm happy:) days here are full of tiny events but lazy at the same time. every action requires twice as much time as in europe. if we want to go to cotonou meet somebody or have sth done, we have to count a few hours. we have to walk to the main road, accompanied by our favourite song "yovo, yovo, bonsoir, ça va bien, merci" = "white, white, good evening, i'm fine, thank you" (even though we know more and more of people in ab-calavi and they're getting used to us, there're always some children excited to see white people). then we catch a taxi (there's no public transport in cotonou. everyone takes either taxis or zemijians - motorbike taxis. both are very cheap but produce enormous amounts of smoke). then squeezed on the rear seat with another 3 people, often ladies of respectful size carrying loads of peanuts for sale we'll go to the city center. if we're meeting somebody, we're sure he'll be late. usually by 20-30 min. if we go with a friend to a taylor to have our bombas (traditional robe) sewn for example, it's sure that we'll have to pay a visit to at least one of her relatives or friends living in the area. quite otfen there'll be sodabi (destilated palm wine) circulating around the table. then, when all the visits, business and meetings are over, we'll catch a zemijian, negociate the price, go either to dontokpa (the marketplace) or to the red star square (that's what left from the communist times) where we can take a taxi to iita (even if there're names of the streets in abomey-calavi, nobody uses them. everyone says 'von iita'. von=street /in fon/. iita is a name of sth, don't know what, advertised on a billboard, the most recognisable thing at the crossroad). then we walk home, almost always meeting either a friend or a stranger who wants to be our friend. i'm a little tired of meeting new people all the time. they're all very nice and helpfull but sometimes it's just too much. and often, especially when it's a businessman or a member of local authorities, we have a feeling that he invites us to his place just to show others that he's got yovo friends.
anyway, once we're home, we'll do one of the following: sleep, work in the office (typing or printing thing for the clients, selling ice and bissap), chat with neighbours, play with Marie, wash clothes (with a 2-bowls system and water from the well it takes ages), work on our project (it's going slowly but forward. we're meeting lots of people involved in tourism or some social or ecological actions so we have a lot of contacts and a good view of the status quo. now we're starting to think about the project itself). then we go out to eat something - fried sweet patats, bread tree fruits, manioc or corn donuts, fish, pate (like stiff porridge) from manioc or corn flour with very very spicy sauce (everything is extremely spicy...), sandwitch with avocado or simply spaghetti at a provisoric bar at the corner. for the dessert we'll buy a pineapple (100F=20 cents), agbon glasse (corn flour with sweentend milk and ice) or bananas at maman florian - our favourite commercante (sorry, i've lost the word in english).
then we'll continue what we've been doing, spend some time chatting with clients or guests (people are dropping in all the time, from the early morning to late at night), play some frisbee, go to the cybercafe or go to the bar espoir to take a small beninoise (beer) or fizzy (local fanta). then, late dinner at martial's (usually rice or pate with fish), bucket&bowl shower and we go to sleep.
this week we'll spend a few days at the farm (usually we go there for weekends) and try to get to know more about the people and nature there (for the project). then we'll go to porto novo (the capital) for a day to visit some places and next week we'll go to the center of benin to see the day of yams and pilgrilmage to dassa. /congrats for all who have reached this line:)/
i'm happy:) days here are full of tiny events but lazy at the same time. every action requires twice as much time as in europe. if we want to go to cotonou meet somebody or have sth done, we have to count a few hours. we have to walk to the main road, accompanied by our favourite song "yovo, yovo, bonsoir, ça va bien, merci" = "white, white, good evening, i'm fine, thank you" (even though we know more and more of people in ab-calavi and they're getting used to us, there're always some children excited to see white people). then we catch a taxi (there's no public transport in cotonou. everyone takes either taxis or zemijians - motorbike taxis. both are very cheap but produce enormous amounts of smoke). then squeezed on the rear seat with another 3 people, often ladies of respectful size carrying loads of peanuts for sale we'll go to the city center. if we're meeting somebody, we're sure he'll be late. usually by 20-30 min. if we go with a friend to a taylor to have our bombas (traditional robe) sewn for example, it's sure that we'll have to pay a visit to at least one of her relatives or friends living in the area. quite otfen there'll be sodabi (destilated palm wine) circulating around the table. then, when all the visits, business and meetings are over, we'll catch a zemijian, negociate the price, go either to dontokpa (the marketplace) or to the red star square (that's what left from the communist times) where we can take a taxi to iita (even if there're names of the streets in abomey-calavi, nobody uses them. everyone says 'von iita'. von=street /in fon/. iita is a name of sth, don't know what, advertised on a billboard, the most recognisable thing at the crossroad). then we walk home, almost always meeting either a friend or a stranger who wants to be our friend. i'm a little tired of meeting new people all the time. they're all very nice and helpfull but sometimes it's just too much. and often, especially when it's a businessman or a member of local authorities, we have a feeling that he invites us to his place just to show others that he's got yovo friends.
anyway, once we're home, we'll do one of the following: sleep, work in the office (typing or printing thing for the clients, selling ice and bissap), chat with neighbours, play with Marie, wash clothes (with a 2-bowls system and water from the well it takes ages), work on our project (it's going slowly but forward. we're meeting lots of people involved in tourism or some social or ecological actions so we have a lot of contacts and a good view of the status quo. now we're starting to think about the project itself). then we go out to eat something - fried sweet patats, bread tree fruits, manioc or corn donuts, fish, pate (like stiff porridge) from manioc or corn flour with very very spicy sauce (everything is extremely spicy...), sandwitch with avocado or simply spaghetti at a provisoric bar at the corner. for the dessert we'll buy a pineapple (100F=20 cents), agbon glasse (corn flour with sweentend milk and ice) or bananas at maman florian - our favourite commercante (sorry, i've lost the word in english).
then we'll continue what we've been doing, spend some time chatting with clients or guests (people are dropping in all the time, from the early morning to late at night), play some frisbee, go to the cybercafe or go to the bar espoir to take a small beninoise (beer) or fizzy (local fanta). then, late dinner at martial's (usually rice or pate with fish), bucket&bowl shower and we go to sleep.
this week we'll spend a few days at the farm (usually we go there for weekends) and try to get to know more about the people and nature there (for the project). then we'll go to porto novo (the capital) for a day to visit some places and next week we'll go to the center of benin to see the day of yams and pilgrilmage to dassa. /congrats for all who have reached this line:)/
01 August 2006
les fetes
2 events. rather different...
last saturday - elections of the 'miss latino' in 'latino bar' - a popular bar in zinvie. organized by some rich director. 15 girls aged 16-20. lots of people inside and outside the bar. as yovos (the whites) we were sitted in the first row, even though we bought the cheapest tickets. meike was asked to be a member of the jury. horribly boring. till 5am. girls defilating in western outfits, then in local clothes (the only interesting thing), then answering questions (or not, as some of them hardly spoke french. eg. "what do you think about the emancipation of women?" "i'm against the emancipation of women. please, help me fight the emancipation of women"). oh, and it wasn't really "elections" as at the end members of the jury were asked by the director not to choose the winning girl, cause she "causes too much trouble". then we've learnt that there were some affairs between the girls and some prominent members of the community going on. in general - instead of a nice local party - a huge dissapointment.
today - the independance day and a party not far from the infamous 'latino bar'. we were rather reluctant to go there as it was one of the local rich bussinesmen who invited us (because we're yovos, that was too obvious). we decided to show up and make it as short as possible. but instead of a closed, chic party we expected, it came out to be a festival with a lot of people of all ages from the villages nearby. traditional dances (showing stories of fishing and hunting), local food, music, all people in traditional, colorfull bombas, proud of their heritage (and insisting on me admitting benin's superiority over europe). the bussinesman very helpful, nice and well-treating everyone. and zongbetos (ghosts - people hidden under a huge pile of straw, decorated with tiny statuettes on the top, turning around and dancing so quickly, that one can't see their feet which gives an impression of the straw floating in middair). in fact, zongbetos were everywhere today. they strolled the streets of the towns and villages. people are a little affraid of them. women can't touch them. they belong to the world of the dead. they speak in a loud, a little distant voice, sometimes about jesus.
last saturday - elections of the 'miss latino' in 'latino bar' - a popular bar in zinvie. organized by some rich director. 15 girls aged 16-20. lots of people inside and outside the bar. as yovos (the whites) we were sitted in the first row, even though we bought the cheapest tickets. meike was asked to be a member of the jury. horribly boring. till 5am. girls defilating in western outfits, then in local clothes (the only interesting thing), then answering questions (or not, as some of them hardly spoke french. eg. "what do you think about the emancipation of women?" "i'm against the emancipation of women. please, help me fight the emancipation of women"). oh, and it wasn't really "elections" as at the end members of the jury were asked by the director not to choose the winning girl, cause she "causes too much trouble". then we've learnt that there were some affairs between the girls and some prominent members of the community going on. in general - instead of a nice local party - a huge dissapointment.
today - the independance day and a party not far from the infamous 'latino bar'. we were rather reluctant to go there as it was one of the local rich bussinesmen who invited us (because we're yovos, that was too obvious). we decided to show up and make it as short as possible. but instead of a closed, chic party we expected, it came out to be a festival with a lot of people of all ages from the villages nearby. traditional dances (showing stories of fishing and hunting), local food, music, all people in traditional, colorfull bombas, proud of their heritage (and insisting on me admitting benin's superiority over europe). the bussinesman very helpful, nice and well-treating everyone. and zongbetos (ghosts - people hidden under a huge pile of straw, decorated with tiny statuettes on the top, turning around and dancing so quickly, that one can't see their feet which gives an impression of the straw floating in middair). in fact, zongbetos were everywhere today. they strolled the streets of the towns and villages. people are a little affraid of them. women can't touch them. they belong to the world of the dead. they speak in a loud, a little distant voice, sometimes about jesus.
Subscribe to:
Posts (Atom)